அன்பே
பிரியங்களை புரிய வைக்க
பொருட்களை – அதன்
தரங்களை
பெறுமதியை….. தேடாதே!
உன் அருகிலான நொடிகளின்றி
வேறு விலைமதிப்பற்ற பொருள்
எனக்கேது….?
உன் காதலை காட்ட
கார்ப் பயணங்கள் வேண்டாமே…..
சாரதியாக நீயும்
சற்றுத் தள்ளி நானும்…
சிறு இடைவெளிகள் கூட
அண்டத்தின் இரு
அந்தங்களாக….
பேரூந்து போதுமே
உன் தோளில்
செல்லமாக சாய்ந்து …
நான் கண்ணயர்வதற்கு..
உன் வாசத்தினை
உள்ளிழுத்துக் கொள்வதற்கு…
நம் சந்திப்புக்களுக்கு கூட
நட்சத்திர சத்திரங்களுக்கு
கூட்டிப் போகிறாய்….
நுனி நாக்கு ஆங்கிலமும்
பெயரறியா உணவுகளும்….
அதிரும் இசையும்…- நம்
உணர்வுகளுக்கு
கடிவாளமிடுவதை
கண்டுகொள்ள நீ மறுப்பதேன்?
சாலையோரத்தில்
மழைச்சாரலில்
ஒற்றைக் குடையில்
முட்டிக் கொள்ளும்
ஸ்பரிசத்தின் இன்பம் - ஏசி
அறையிலில்லை அன்பே…..
உன்
மேல்த்தட்டு நண்பர்களிடம்
என் திறமைகளைச் சொல்லி
மார்தட்டிக்கொள்கிறாய்…..
என்றாவது என்னை – நீ
வாய்விட்டு
வாழ்த்தியிருக்கின்றாயா?
ஆயிரம் பேர்
அவையில் புகழ்வதை விட
உன் ஒற்றைச் சொல்லில்
இருக்கிறது எனக்கான விருது…
உன்னவர்கள்
என்னழகை விமர்சிப்பதை
இரசிக்கின்றாய்…
காலையிலிருந்து
கண்ணாடி முன்னான
என் தவம்- உன்
வர்ணனைகளுக்காக
மட்டுமே….
என் விழி பார்த்து – "நீ
அழகியடி" என்று
சொல்லப்போகும் கணத்திற்காகவே
காத்திருக்கின்றன – என்
கண்களின் மைதீட்டல்கள்…
இன்னொருவன்
காதலியான பின்பும்
காதல் கடிதங்களுடன் - பலர்
என்னருகில்…
நீ மட்டும் உன்
நிமிடமொன்றைக் கூட
தரமறுக்கின்றாய்…
வெட்டி வேளைகளிலான
பல மணி பேச்சுகளை விடவும்
வேலைப்பளுவின் போது – என்
சிறு நினைப்பாவது
உனக்கு வராதா….?
கேட்டால் கடமை என்கிறாய்
காதலிலும் கடமையிருக்கின்றதல்லவா?
கண் கெட்ட பின்
நமஸ்காரமும் - காலத்தில்
தோன்றா காதல் நினைவுகளும்
பயனற்றதன்பே…
என்னிடம் நீ
ஒரு வேளை
என்ன வேண்டுமென்று கேட்டிருந்தால்…
உன் அருகாமை கேட்டிருப்பேன்
உன்னுடனான தனிமை கேட்டிருப்பேன்
உன் ஒற்றை முத்தம் கேட்டிருப்பேன்
உன் விரல்களின் ஸ்பரிசம் கேட்டிருப்பேன்
என் இரவுகளில் உன் கனவுகள் கேட்டிருப்பேன்…
கேட்கும் அந்த நொடி கூட
என் கவியின் கருவாயிருக்கும்….
ஆனால் நீ தான்
கேட்கவேயில்லையே….
இதைக் கேட்கக் கூட
உனக்குத் தான் நேரமில்லையே…
இறுதியாய்
உன் ஒரு நொடியையாவது
எனக்காக – நம்
காதலிற்காக
மடிப்பிச்சை கேட்டு
நிற்கின்றேன்…..
பிரியங்களை புரிய வைக்க
பொருட்களை – அதன்
தரங்களை
பெறுமதியை….. தேடாதே!
உன் அருகிலான நொடிகளின்றி
வேறு விலைமதிப்பற்ற பொருள்
எனக்கேது….?
உன் காதலை காட்ட
கார்ப் பயணங்கள் வேண்டாமே…..
சாரதியாக நீயும்
சற்றுத் தள்ளி நானும்…
சிறு இடைவெளிகள் கூட
அண்டத்தின் இரு
அந்தங்களாக….
பேரூந்து போதுமே
உன் தோளில்
செல்லமாக சாய்ந்து …
நான் கண்ணயர்வதற்கு..
உன் வாசத்தினை
உள்ளிழுத்துக் கொள்வதற்கு…
நம் சந்திப்புக்களுக்கு கூட
நட்சத்திர சத்திரங்களுக்கு
கூட்டிப் போகிறாய்….
நுனி நாக்கு ஆங்கிலமும்
பெயரறியா உணவுகளும்….
அதிரும் இசையும்…- நம்
உணர்வுகளுக்கு
கடிவாளமிடுவதை
கண்டுகொள்ள நீ மறுப்பதேன்?
சாலையோரத்தில்
மழைச்சாரலில்
ஒற்றைக் குடையில்
முட்டிக் கொள்ளும்
ஸ்பரிசத்தின் இன்பம் - ஏசி
அறையிலில்லை அன்பே…..
உன்
மேல்த்தட்டு நண்பர்களிடம்
என் திறமைகளைச் சொல்லி
மார்தட்டிக்கொள்கிறாய்…..
என்றாவது என்னை – நீ
வாய்விட்டு
வாழ்த்தியிருக்கின்றாயா?
ஆயிரம் பேர்
அவையில் புகழ்வதை விட
உன் ஒற்றைச் சொல்லில்
இருக்கிறது எனக்கான விருது…
உன்னவர்கள்
என்னழகை விமர்சிப்பதை
இரசிக்கின்றாய்…
காலையிலிருந்து
கண்ணாடி முன்னான
என் தவம்- உன்
வர்ணனைகளுக்காக
மட்டுமே….
என் விழி பார்த்து – "நீ
அழகியடி" என்று
சொல்லப்போகும் கணத்திற்காகவே
காத்திருக்கின்றன – என்
கண்களின் மைதீட்டல்கள்…
இன்னொருவன்
காதலியான பின்பும்
காதல் கடிதங்களுடன் - பலர்
என்னருகில்…
நீ மட்டும் உன்
நிமிடமொன்றைக் கூட
தரமறுக்கின்றாய்…
வெட்டி வேளைகளிலான
பல மணி பேச்சுகளை விடவும்
வேலைப்பளுவின் போது – என்
சிறு நினைப்பாவது
உனக்கு வராதா….?
கேட்டால் கடமை என்கிறாய்
காதலிலும் கடமையிருக்கின்றதல்லவா?
கண் கெட்ட பின்
நமஸ்காரமும் - காலத்தில்
தோன்றா காதல் நினைவுகளும்
பயனற்றதன்பே…
என்னிடம் நீ
ஒரு வேளை
என்ன வேண்டுமென்று கேட்டிருந்தால்…
உன் அருகாமை கேட்டிருப்பேன்
உன்னுடனான தனிமை கேட்டிருப்பேன்
உன் ஒற்றை முத்தம் கேட்டிருப்பேன்
உன் விரல்களின் ஸ்பரிசம் கேட்டிருப்பேன்
என் இரவுகளில் உன் கனவுகள் கேட்டிருப்பேன்…
கேட்கும் அந்த நொடி கூட
என் கவியின் கருவாயிருக்கும்….
ஆனால் நீ தான்
கேட்கவேயில்லையே….
இதைக் கேட்கக் கூட
உனக்குத் தான் நேரமில்லையே…
இறுதியாய்
உன் ஒரு நொடியையாவது
எனக்காக – நம்
காதலிற்காக
மடிப்பிச்சை கேட்டு
நிற்கின்றேன்…..
No comments:
Post a Comment