குழந்தையும் குருவாகின்றான்

என்னவனுடன்
சண்டையிட்டு
வார்த்தைகள் சிதறி பின்
மௌனமாக
அழுதுகொண்டிருந்தேன்….

மூடிய முகத்தில்
மெல்லிய மூச்சு
ஸ்பரிசிக்க
நிமிர்ந்து பார்த்தேன் - என்
சின்னவன்… கையில்
ஓவியத்துடன்
நின்றிருந்தான்

கண்ணிரூடே
அணைத்து உச்சிமோர்ந்து
என்னடா கண்ணா..?
என்றேன் சற்றே கேவலுடன்
அவன் தன் சிறு கிறுக்கலை
என் முன் காட்டினான்

அதில் குச்சியுருவமாய்
சற்றே உயரமாக என்னவனாம்
குடும்பி வைத்த
உருவமாய் நானாம்..
இருவர் நடுவிலும்
குட்டியுருவமாய் தானாம்… - அவன்
மழலையில் சொல்ல
ஓவியத்தை உற்றுப் பார்த்தேன்
மூவரின் கைகளும்
பின்னியிருந்தது – அந்த
கிறுக்கலில் ஏதோவொன்று
உறுத்த என்னவனை
அழைபேசியில் அழைத்தேன்
மன்னிப்பு கேட்க…..