ஏன் விலகுகிறாய்?

விலகி விலகி
ஓடும் போது துரத்திய நீ – ஏன்
இன்று விலகுகின்றாய் என்பது – என்
மரமண்டைக்கு புரியவில்லை…

நான் செய்தது பிழையென்றால்
என் பதவியை விட்டும்
உனக்காக உன்
நண்பன் காலில் விழ கூட
நான் தயார்….

ஒரு வேளை உன்னிடம்
பேசியது தான் பிழையென்றால்
உன்னிடம் ஒரு கேள்வி…..?
என்னைப் பேச உனக்கு
முழு உரிமையுண்டு – என்
நண்பன் என்றாலும் அவன்
அடுத்தவள் கணவன்
அவனை பற்றி பேச
உனக்கு என்ன உரிமையுண்டு?

உன் நண்பனின்
கோபங்களை ஏற்கின்றாய் - ஏன்
என்னிடம் மட்டும்
அழுகின்றாய் என்று கேட்டாய்…
இன்னொருத்திக்கான தோள் மேல்
நான் எப்படி சாய முடியும்? – உன்
தோளில் தான் என் சுமைகள்
சுகமாகின்றன……

உன் தமையன்கள்
உனக்கு நல்ல நண்பர்கள்
என்றாய் - அதுவே
முகநூலில் “அம்மு” என்றால்
பிழையாக புரிவார்கள் என்கிறாய்….
கேள்வி கேட்டால் கோபப்படுகிறாய்
ஏன் உன்னை விடவும் -நான்
உன் குடும்பத்தினை நேசிப்பது
உனக்குப் புரியவில்லை……?

உன் ஆயிரம் நண்பிகள்
பற்றி பேசுகின்றாயே – ஏன்
என் ஒரே நண்பனை பற்றி
பேசிவிட்டால்
மூஞ்சை சுருக்கிக் கொள்கின்றாய்?
மனம் என்பதும்
உணர்வுகள் என்பதும்
இருவருக்கும் பொதுவல்லவா…..

அடுத்தவள் பற்றி – நீ
பேசும் போது - நான்
பொறாமைப்படவில்லை என்பதால்
உன்னில் எனக்கு
அன்பில்லை என்பதல்ல அர்த்தம்… - உன்
ஒழுக்கத்தை ஆழமாக
உணர்ந்தவள் என்பதை ஏன்
புரிய மறுக்கின்றாய்…?

உன் முன்னவள் போல்
என்னையும் துரத்தி
காதலிக்க சொல்கிறாயா…?
காதல் என்பது துரத்துவதல்ல
இரு மனங்களை தொடுவது…

உன்னை நேசிக்க
நேரம் கடத்துகின்றேன் என்றால்
அது அவனில் உள்ள அன்பாலல்ல – என்
மனம் அழுக்கின்றி
ஏற்க வேண்டுமென்று நினைக்கின்றேன்…
நான் வரும் போது – உன்
மனமும் எனக்கு மட்டுமாக
இருக்க வேண்டுமென்றும் நினைக்கின்றேன்
அது ஏன் உனக்கு புரியவில்லை…

தெரியாமல் தான்
கேட்கின்றேன்….
“முந்தானை தொட
திராணியில்லை” என்றெழுதிய
உனக்கு – என்
மறுகாதல் பற்றி பேச
மட்டும் எவ்வாறு முடியும்?

என் பேனையின்
சுதந்திரம் - என்
தனி வாழ்வில் இல்லையென்பது
பழகிய உனக்கு கூட
தெரியவில்லையா…?

எதற்கெடுத்தாலும் நான்
உன்னைப் புரியாதவள் என்கிறாய்...
முன் பின் முரணான
உன்னை யாரால் தான்
புரியமுடியும்?
புரிந்துகொள்வதைப் போல்
உள்ளொன்று வைத்து
நடிக்கவும் முடியாது என்னால்…
நடிக்க முடிந்திருந்தால்
பல ஞாபகங்களை தொலைத்துவிட்டு
பல ஆண்களை நாடியிருப்பேனே….

பலமுறை முயன்று விட்டேன்..- ஒருவேளை
என் பேச்சு
உனக்கு பிடிக்கவில்லை
என்பது வெறும் பொய்யோ
என்ற நப்பாசையில்…
மீண்டும் மீண்டும்
நீ விலகும் போது
வலித்தாலும் புரிகிறது
அது உண்மை என்று…
மீண்டும் வந்து
அருகில் நிற்க – என்
குழந்தை மனம்
துடித்தாலும் - அது
என் பெண்மைக்கு இழுக்கு….

என் எழுத்தில் என்னை
கண்டுகொள்ளும்
கவிஞன் உன்னிடம்…
கவிதையிலேயே வாழ்த்துக் கூறி
பிரிகிறேன்…
கவிதையில் பிறந்த
நம் உறவு
கவிதையிலேயே நட்பாக மரணிக்கட்டும்…

என்றும் அன்புடன்
மீரு